26 maart 2011

Afscheid van het Drenthe College

Afgelopen donderdag heb ik met een fijne groep collega's afscheid genomen van ruim dertig jaar Drenthe College en rechtsvoorgangers. In 1980 begonnen als randgroepjongerenwerker heb ik daar door de jaren heen de meest uiteenlopende dingen gedaan zoals was te horen in de afscheidsspeech van mijn ex-leidinggevende, die natuurlijk mijn persoonlijk dossier geraadpleegd had om daar de nodige anekdotes uit te halen. Gelukkig werd het niet al te pijnlijk. Zo wist hij ook een aantal kwaliteiten te noemen, waarbij hij overigens wel even z'n spiekbriefje moest raadplegen:-)
Na het serieuze gedeelte een hilarische sketch door het gelegenheidsduo Marcel en Theo met wie ik een aantal jaren mee ben geweest met "lesweek op locatie". Mooi hoe zij op een speelse manier nog eens uitlegden hoe ICT het onderwijs kan verrijken, ook wanneer je op wintersport bent met een groep studenten!

In mijn afscheidswoord kon ik onmogelijk iedereen noemen en bedanken, dus probeerde ik me te beperken tot de vrouwen in mijn leven op het Drenthe College, van de eerste die me "als goede tweede keus" aannam tot de laatste...

Toch wil ik ook iedereen die ik niet genoemd heb nogmaals heel hartelijk bedanken voor de geweldige samenwerking en de dingen die we samen hebben mogen doen, leren en ontdekken. Er waren bloemen, veel wijn, cadeaubonnen en andere geschenken, maar het mooist was toch jullie aanwezigheid en, voor wie er niet bij kon zijn, de fijne reacties die ik ontvangen heb zoals in het boek waar veel mensen aan hebben bijgedragen.

Onderwijs is topsport! En dan denk ik niet aan roeien, waarbij je met je rug naar het doel zonder om je heen te kijken en met alleen het zicht op de rug van je teamgenoot zo hard mogelijk trekt om over de streep te komen waarvan je weet waar die ligt. Ik ben meer een rafter. Bij het raften weet je niet wat je om de volgende bocht te wachten staat. Je hebt contact met iedereen in de boot en ziet wat iedereen doet. Je peddelt uit alle kracht bij stroomversnellingen maar kunt tot rust komen en om je heen kijken als het even rustig is. Het is spannend, kan soms gevaarlijk zijn, maar in ieder geval spectaculair!
Veel mbo instellingen bevinden zich op dit moment in woest water. Iedereen moet hard peddelen om draaikolken te ontwijken en de beste koers te vinden, geholpen door een roerganger die achterop zit en het overzicht heeft. Als je niet uitkijkt val je uit de boot, maar rafters hebben altijd een lifeline om je weer binnenboord te halen!
Ik wens mijn ex-collega's een spectaculaire vaart toe met een behouden aankomst!

3 opmerkingen:

  1. Afscheid van een stuk van je leven. Een bijzonder moment. Maar nu op naar de nieuwe uitdagingen...en over vele maanden deze posting weer eens herlezen en je verbazen hoe lang het allemaal alweer geleden lijkt :-)

    Succes en plezier Willem!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Buitengewoon indrukwekkend om te lezen. 30 jaar actief daar, wat een belangrijk deel van je leven. Wat een werkervaring en herinneringen moet je daar opgebouwd hebben. Ik heb er veel respect voor. Al jaren lees ik met plezier je blog, niet in de laatste plaats om te lezen wat jij allemaal op IT-gebied tegenkomt en probeert te linken met onderwijs. Ik heb je nog nooit mogen ontmoeten, maar door je persoonlijke schrijfstijl ben ik je toch een beetje gaan leren kennen. Ik hoop dat je in combinatie met je nieuwe baan op dezelfde voet verder gaat. Nogmaals heel veel succes en wat het Drenthe College betreft, ik zou me nog maar eens goed achter mijn oren krabben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo te lezen een mooi afscheid. Dik verdiend. Veel succes verder, Willem.

    BeantwoordenVerwijderen