Een goede vriend van mij is ernstig ziek. Vorige week heeft hij zijn voorlopig laatste behandeling gehad. Toen hij me vertelde dat hij eigenlijk nog heel graag een keer naar Oostenrijk zou willen heb ik gelijk m'n agenda gepakt en ben gaan strepen. Ik heb vrij gevraagd én gekregen en zaterdag gaan we rijden en reken maar dat we gaan genieten! Maar er zal vast ook veel gesproken worden en er zullen stiltes vallen... Dan kijken we vanaf de bergtoppen om ons heen en denken: dit neemt niemand ons af! Dus even geen blogposts en getwitter, maar tijd voor dingen die er écht toe doen...
