17 november 2013

Microsoft als (betere) leraar

Mijn zoon sprak op zijn elfde al een aardig woordje Engels. Dat leerde hij niet van ons of op school, maar door het spelen van Age of Empires. Daar kon hij uren mee zoet brengen en ik vond het prima. Dat hij - wat hij zelf zag als een gewoon spelletjes - er nog veel meer van leerde bleek in de eerste klas in het VO bij het vak geschiedenis. Zonder ook maar wat aan zijn huiswerk te doen haalde hij alleen maar hoge cijfers. Totdat hij een keer huilend thuiskwam met een onvoldoende die de docent hem had gegeven met een rode streep door alle (goede) antwoorden. "Volgens mij heb jij gespiekt, want dit kan je allemaal niet weten", had de man gezegd. Ik neem het hem nog altijd kwalijk! Mijn zoon werd dan ook gezien als een lastige leerling omdat hij het zo vaak beter wist. Het klopt inderdaad dat hij zijn docenten vaak verbeterde als ze weer eens verkeerde (want verouderde uit boeken gehaalde) informatie verstrekten.
Ik moet zeggen dat de ervaringen van mijn zoon mijn kijk op onderwijs en docenten aardig heeft veranderd, te meer omdat het niet bleef bij een docent, een vak of een incident. In plaats van kennis en interesse toe te juichen zagen docenten dit als een bedreiging en aantasting van hun eigen... ja wat eigenlijk?

Als ik dan in een twitterdiscussie weer eens lees "onderwijs begint met goede relatie en interactie tussen leraar en leerling" dan denk ik: Wat een flauwekul eigenlijk! Wanneer gaan we nu eens een keer accepteren dat je ook zonder docenten en buiten de school heel veel kunt leren, als je er maar voor openstaat. Mijn zoon heeft meer geleerd ondanks school, dan dankzij school en hij zal niet de enige zijn...

Een mooie quote die wordt toegeschreven aan Albert Einstein vind ik:
"I never teach my pupils. I only attempt to provide the conditions in which they can learn." *)
En dit zijn geen moderne inzichten van onderwijs van een nieuwe tijd of zo, want Einstein leefde van... even aan mijn zoon vragen.

Hoe ik hier nu zo op kom?
Mijn zoon wees me op een thread in een internationaal forum waar het volgende voorbij kwam:

"My interest in Romans and Roman culture was started by the game Ceasar II. Learned more about Roman life from this game than from school."

"You are so high standard... I got by with AoE and R:TW." (Rome: Total War Heaven)

"I started learning English at the age of 10 thanks to Age of Empires 1. By the time I went to high school my history teacher refused to believe I did not read the books beforehand: Age of Empires was more informative than many of the high school history courses."

Twaalf jaar verder praten we over gamification in het onderwijs.... Word wakker, get a life!
Ik ben benieuwd of ik het nog meemaak dat ik een blogpost kan schrijven met als titel:
Het einde van de leraar (zoals we die van vroeger kenden)
Ik hoop het van ganser harte!

Update:
Martin Dogger heeft naar aanleiding van deze blogpost een mooie reactie geschreven onder de titel:
It’s the end of the teacher as we know it
Martin stelt daarin terecht dat we niet kunnen spreken van of-of, maar altijd moeten denken in en-en.
Dat kan ik alleen van harte met hem eens zijn! Zolang docenten maar de moeite nemen zich te verdiepen in de drijfveren van hun leerlingen mogen ze wat mij betreft vol trots hun mooie beroep blijven uitoefenen.

*)Let op:
Het is maar zeer de vraag of Einstein dit werkelijk gezegd heeft! Zie ook dit bericht.

1 opmerking:

  1. Of het nou Einstein (1879 - 1955) was of een ander genie, dat doet er niet toe. Wat mij opvalt is dat de door jou aangehaalde citaten in verschillende overeenkomstige vormen al eens geponeerd zijn.
    Confucius: een leraar onderwijst niet, maar wijst slechts de weg.
    Einstein: It is the supreme art of the teacher to awaken joy in creative expression and knowledge.
    Ook heel beroemd is het citaat van Antoine de Saint-Exupéry: Als je een schip wil bouwen, roep dan geen mannen bij elkaar om hout te verzamelen, het werk te verdelen en orders te geven. In plaats daarvan, leer ze verlangen naar de enorme eindeloze zee.
    En dan zijn er de inzichten van Vygotsky die de term 'zone van de naaste ontwikkeling' introduceerde. We moeten leerlingen faciliteren (staffolding = steigers bouwen), niet onderwijzen.

    Het gaat er niet om dat we een leeg vat vullen met kennis; de motivatie en de leerdrang zijn belangrijk. Ook geen nieuwe bewering overigens.

    De wijsheid bestaat al eeuwen, maar wordt overschreeuwd door bet(er)weters. Ik vraag me dan ook af hoeveel eeuwen we nog moeten wachten totdat 'Het einde van de leraar (zoals we die van vroeger kenden)' is aangebroken.

    Ter afsluiting wil ik er graag een citaat aan toevoegen: 'Knowledge speaks, but wisdom listens'. (toegeschreven aan Jimi Hendrix | 1942 - 1970)

    BeantwoordenVerwijderen