17 juni 2012

Wat is de juiste weg?

Je kent me, als ik iets tegenkom op internet denk ik gelijk: wat zou je daarmee kunnen in het onderwijs? Soms heb ik er gelijk ideeën bij maar soms ook niet en dan stel ik de vraag gewoon op Twitter.

Zo liep ik gisterenavond aan tegen Audio Tweet. Bij Audio Tweet vul je een tekst in van maximaal 100 tekens, je kiest de taal waarin je de tekst getypt hebt en je klikt op een knop. Je krijgt een url aangeboden en kunt het resultaat gelijk delen op Twitter, Facebook en Tumblr. Leuk, maar wat kán je ermee, bijvoorbeeld in het taalonderwijs?


Ik stelde de vraag op Twitter en kreeg gelijk een aantal leuke suggesties binnen.
Maar er kwam ook een andere reactie binnen:
@trendmatcher zou de juiste weg eigenlijk niet andersom dienen te zijn? Bij een educatieve vraag een ict-toepassing bedenken.
Maar is er wel één juiste weg?
Volgens mij moet je van beide kanten kijken wat er nodig is, wat er kan en wat je kunt gebruiken.
Ik denk dat je heel veel mogelijkheden laat liggen wanneer je je alleen maar laat leiden door een educatieve vraag!
Veel mensen hebben geen benul van wat er kan en komen dus ook niet met een vraag. Ze blijven dingen doen zoals ze het al jááááren gedaan hebben zonder zich af te vragen of het misschien beter kan.

Voor mij is het denken vanuit één kant typerend en een van de grootste obstakels als het gaat om onderwijsvernieuwing en innovatie!

Ben je het (niet) met me eens? Geef je mening dan in de reacties!

7 opmerkingen:

  1. Er is in het onderwijs ontzettend veel creatief vermogen aanwezig en op een of andere manier wordt dit niet toegelaten. Even loskomen van de vaste denkpatronen is genoeg om iets moois te maken. Dan heb je wel nieuwsgierigheid, doorzettingsvermogen en lef nodig. Die nieuwsgierigheid is het probleem niet altijd. Het ontbreekt vaak aan lef en doorzettingsvermogen, want dan zijn er die regeltjes...

    Helemaal mee eens: Voor mij is het denken vanuit één kant typerend en een van de grootste obstakels als het gaat om onderwijsvernieuwing en innovatie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Willem, ik ben het een beetje met Geert maar nog meer met jou eens. Natuurlijk is het de koninklijke weg om ICT-toepassingen te bedenken bij (onderwijs)procesvragen. Alignment heet dat. Maar de andere kant bestaat ook, sterker nog, biedt nog meer mogelijkheden. Met ICT ondersteun je niet alleen een proces maar verandert het proces ook. Daar kun je gebruik van maken. We hebben het dan over de impact van ICT. Met de mogelijkheden, die ICT biedt allerlei nieuwe dingen bedenken die leren en onderwijzen leuker, beter, sneller, effectiever maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn stelling is altijd geweest dat je als docent niet (alleen) moet kijken naar wat er kan maar wat je wilt. Alles kan. In de praktijk is het wel handig om te zien wat anderen bedacht hebben. Kan je dat gebruiken dan moet je dat zeker doen, maar blijf altijd zoeken naar de grenzen van het ondenkbare, naar wat JIJ wilt... het is mijn feestje!:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. In een ideale situatie kijk je als docent naar de ultieme vorm van onderwijs en richt jij deze zo effectief mogelijk in met behulp van alle hulpmiddelen die er zijn (digitaal of analoog). Maar in de praktijk werkt dit door veel goede en minder goede redenen niet en werkt men vaak op de wijze waarop men ooit heeft bedacht dat dit wel prettig werkt.

    Daardoor komen vernieuwingen vaak niet vanuit docenten, maar vanuit uitgevers (die nieuwe methodes bedenken), leerlingen en voorlopers (die nieuwe ideeën, opvattingen en technologieën de school in brengen), MT's en besturen (die een hippe ELO of digitaal schoolbord willen om met trends mee te gaan) worden geïnitieerd.

    Volgens mij jij in het bovenstaande voorbeeld bij de voorlopers die nieuwe ideeën en technologieën mee brengen. Hier moet je als goede docent naar kunnen kijken, het misschien uitproberen en dan een afgewogen keuze maken of dit wel of niet in jou ultieme onderwijsvorm past en het daarna dan ook wel of niet gebruiken.

    Iedere docent die bij een nieuwe technologie meteen zegt dat je hierbij niets educatiefs moet bedenken, maar andersom moet redeneren heeft dus in weze gelijk. Maar hij slaat daarmee ook meteen de plank mis omdat hijzelf deze afweging dus bewust niet maakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat leuk dat n.a.v. een simpel twittervraagje meteen een discussie op een blog ontstaat :)

    Ja, het is volgens mij ook beide, een docent kan niet alle (technische) mogelijkheden overzien. Wel is het aan de docent om af te wegen of zijn onderwijs een hulpmiddel behoeft.

    Ik heb zoiets eerder verwoord met de analogie van medisch technicus en chirurg op mijn blog. Ook in dat geval zou het een samenwerking dienen te zijn waarbij de chirurg (of docent) als eindverantwoordelijke de juiste afweging van gebruik van middelen kan en dient te maken.

    Ik wordt na lezen van de reacties wel benieuwd naar de achtergrond van de meningen. Ik vermoed dat docenten een andere afweging maken dan niet-lesgevenden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Geert,
    De meesten die een reactie achterlieten zijn makkelijk te achterhalen via Social media denk ik.
    Sjaboe en Willem van Ravenstein geven in ieder geval dagelijks les.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik geef elke dag les in het PO. Ik laat me vaak inspireren door ict-toepassingen om mijn lesstijl aan te passen en aan te vullen. Dat vind ik veel boeiender dan te vertrekken vanuit een onderwijskundige nood/vraag! Ik merk dat dingen die ik op het internet/Twitter tegenkom mij enorm prikkelen om uit te gaan zoeken of ik er wat mee kan in de klas. Ik geef goed les - al zeg ik het zelf - maar deze manier van werken doet me nog meer reflecteren over het onderwijs dat ik geef. Ik vlieg vooruit als ik wat nieuws uitprobeer.

    BeantwoordenVerwijderen