Dat is voor mij wel iets om even bij stil te staan.
In het begin wist ik nog niet zo goed wat ik ermee moest, gewoonweg omdat vrijwel niemand anders die ik kende op Twitter zat. Na verloop breidde het netwerk zich uit en ging het als vanzelf lopen. Ik heb de berichten op m'n eigen weblog erop teruggelezen en kwam erachter dat ik Twitter zelf nooit expliciet gepromoot heb als medium dat je móet gebruiken en nog steeds vind ik dat je dat helemaal zelf moet weten. Het past bij je of het past niet bij je. Wat mij betreft is het niet meer weg te denken en heeft het me de afgelopen jaren al ontzettend veel goeds gebracht.
"Maar wat hèb je er nu aan" wordt me nog wel eens gevraagd. Het meest concrete voorbeeld dat ik dan geef is de keer dat ik een aantal usb sticks wilde hebben voor een presentatie en binnen een half uur via Twitter een reactie kreeg met: DM even je adres!
Maar er is zoveel te noemen! De ruggesteun die je via Twitter krijgt als je even ergens mee zit of een vraag hebt. De discussies die soms hoog oplaaien. Het "samen" naar een tv programma kijken en daar commentaar op geven.
Ja maar.... in het onderwijs dan?
Ik ga geen pogingen doen het uit te leggen, net zoals ik nog nooit een leerkracht heb hoeven uitleggen waarom een copieerapparaat zo handig is.
Hoe dan ook, terug in Nederland heb ik gelijk een account genomen en een bericht geplaatst: having a jetlag. Gelukkig is dat bericht via My First Tweet beschikbaar gebleven want Twitter zelf bewaart niet alles helaas.
We zijn nu vier jaar verder en Twitter is redelijk ingeburgerd. Wat is de volgende dienst of tool waarvan we over vier jaar kunnen zeggen: ik was er vroeg bij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten