10 april 2016

Vals en arrogant

Vanmiddag heb ik naar het "debat" gekeken tussen mevrouw den Heijer en Paul Schnabel. Daarbij had ik Twitter openstaan en rolde van de ene verbazing in de andere over de stijl en het niveau van de "discussie" die daar volgde.
Ik beschouw het als een dieptepunt in de inmiddels bijna 10 jaar dat ik op Twitter zit. Wat ik zag is dat mensen geen enkele moeite deden om naar elkaar te luisteren of iets van begrip op te brengen voor een ander standpunt. Er werd in een aantal gevallen vooral vanuit een diepe loopgraaf met modder gegooid naar de overkant.

In eerste instantie liet ik mezelf daar ook in meeslepen (ik ben ook maar een mens) totdat ik opeens bedacht: Waar zijn we in 's hemelsnaam mee bezig? 
Het is prachtig weer buiten, Parijs - Roubaix is op tv en hier zijn mensen bezig vooral iets anders te vinden dan de ander.

Het is maar goed dat onze leerlingen op zondagmiddag wel wat anders te doen hebben dan te kijken hoe onderwijs "professionals" proberen hun gelijk te halen. Een soort van plaatsvervangende schaamte maakte zich van me meester totdat ik me realiseerde dat ik me eigenlijk helemaal niet met die groep hoef te vereenzelvigen. Ik sta immers al jaren niet meer voor de klas en wie weet maak ik 2032 al helemaal niet meer mee.
Echt mensen, ik ben geen fatsoensrakker en wil zelf ook wel eens een beetje zuigen, maar als je dit vanaf de zijlijn volgde moesten je toch op z'n minst de wenkbrauwen gaan fronsen.
Daarbij ging het volgens mij nauwelijks over de inhoud, maar werd er vooral op de man/vrouw gespeeld. Het ging over overhemden, blauwe jurken, dedain en arrogantie.
Tussendoor een fatsoenlijke poging om toch vooral samen op te trekken, maar zelfs dat werd afgestraft. (Kijk vooral hier en teken de adhesieverklaring)

Hoe dan ook, ik heb besloten me volledig aan deze "discussie" te onttrekken en me vooral bezig te gaan houden met dingen die mij energie geven en waar anderen wat aan hebben. Niet in 2032, maar morgen. Dat wil niet zeggen dat het me niet(s) meer interesseert. Daar waar het ertoe doet en het proces verder helpt zal ik mijn steentje bijdragen, maar niet meer op Twitter. Dat platform is voor mij te waardevol om voor woordspelletjes en "kijk eens wat ik durf te zeggen" te gebruiken.

BIVAK
Ik doe een beroep op iedereen om bepaalde spelregels in acht te nemen. Wat mij betreft dezelfde als die je graag in de klas hanteert!

En natuurlijk weet ik wel dat je Twitter niet altijd te serieus moet nemen...



Met bronvermelding betreffende de titel.

6 opmerkingen:

  1. Willem, ik ben het helemaal met je eens!!!
    Ik heb vanaf het eerste moment dat de (onderwijs)mensen over elkaar heen gingen rollen over #onderwijs2032 ook wijselijk mijn mond gehouden. Ik zat wel af en toe met het digitaal schaamrood op mijn kaken.
    Afgelopen vrijdag plaatste ik op http://www.karinblogt.nl/strafregels-voor-oncollegiale-collegas-tgif/ een soortgelijk verwijt aan de onderwijsmensen die elkaar afvallen en aanvallen in plaats van elkaar steunen.
    Een wake-up call lijkt mij. Want de discussies van de afgelopen weken verdienen geen schoonheidsprijs als het gaat om een open gesprek, luisteren naar elkaars mening en openstaan voor verschillende meningen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien is twitter geen geschikt medium voor dergelijke discussies?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hartelijk dank voor jullie reactie!
    @Wilfred,
    Zoveel is me gisteren inderdaad eens te meer duidelijk geworden.
    Er werd ook niet gediscussieerd, maar vooral met standpunten gesmeten.
    Voegt niets toe aan het debat helaas...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. gelukkig heb ik de discussie (als je het zo mag noemen) gemist.
    Onderwijs mensen zijn nu eenmaal zo als ze zijn.
    Daarom verandert er ook zo weinig.

    Misschien een mooie vaardigheid voor deze 21ste eeuw: kritisch denken. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het fanatisme bij sommige onderwijsmensen sluit elke zinvolle discussie uit en is derhalve niet interessant.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. mooi verhaal, en inderdaad soms kost het moeite om niet mee te gaan, en om je in te houden. Maar door alle rotzooi mis je al het moois om je heen. moois wat er misschien in 2032 niet meer is.

    BeantwoordenVerwijderen